قرار شد جمعه بریم برای مسابقه، کرمانشاه. مسابقه یی که حتی من شرکت نکرده بودم و فقط همراه دوستم برای سرگرمی میرفتم. جمعه ساعت 5 و بیست دقیقه با صدای زنگ گوشی به طور خودکار بیدار شدم! برخلاف روزای قبل که نمازم قضا میشه و اصلا متوجه زنگ گوشیم نمیشم. بلند شدم و نمازمو خوندم و راه افتادم. تو اتوبوس یادم افتاد وای من که امروز جمعه اس. خیلی برای خودم متاسف شدم. جمعه های قبل نه تنها نمازم قضا میشه بلکه بلند نمیشدم واسه یه عرض ادب خدمت حضرت مهدی. دعایی. مناجاتی. واقعا خجالت کشیدم. امام زمان واقعا غریبه. منی که سر تا پا ادعام یه جمعه واسه حضرت از خوابم نزدم. این جمعه بجز شرمندگی حرفی برای گفتن نداشتم.

 السلام علیک یا ابا صالح المهدی...